Het potentieel van marihuana moedigt onderzoekers aan in de behandeling van ALS, ziekte van Parkinson

05-12-2008

Onderzoekers onderzoeken een nieuw antidepressivum en pijnstiller die hetzelfde werkt als cannabis (marihuana), zonder de illegale neveneffecten. Een decennium geleden, toen Daniele Piomelli naar wetenschappelijke conferenties ging, was hij dikwijls de enige onderzoeker die cannabinoïden bestudeerde, de klasse van chemicaliën die de gebruikers van marihuana high maakt. Zijn werk wekte vaak gehinnik en gelach op, maar niet meer.

Op de recente jaarlijkse Society for Neuroscience conferentie, hebben onderzoekers hier bijna 200 verslagen opgeleverd rond dit onderwerp.

Waarom al die aandacht? Vele wetenschappers geloven dat cannabisachtige medicatie in staat zou kunnen zijn om een brede waaier aan ziektes te behandelen, ver buiten de misselijkheid en chronische pijn, die typisch behandeld wordt met medische cannabis. Onderzoekers stelden hier uitdagend bewijs voor dat de cannabinoïde medicatie kan helpen in de behandeling van Amyotrofische Laterale Sclerose, ook gekend als ALS, de ziekte van Parkinson en zwaarlijvigheid.

Andere onderzoekers bestuderen of deze componenten slachtoffers van een beroerte of multiple sclerose kunnen helpen.

Hoewel de chemicaliën in dezelfde regio werken van het zenuwsysteem, zijn de nieuwe medicatie geraffineerder en meer doelbewust dan cannabis, met weinig van zijn neveneffecten.

"Cannabinoïdes hebben veel farmaceutisch potentieel," zei Piomelli, een neurowetenschapper aan de Universiteit van California in Irvine.

"Veel mensen zijn erg enthousiast"

Hoewel de federale overheid tégen het gebruik van medische marihuana is, beperkt het in het algemeen het cannabinoïde onderzoek niet, waarvan het overgrote deel de cannabisplant zelf niet betrekt. Wetenschappers die Marinol gebruiken, een legaal maar streng gereguleerd marihuana-achtige medicijn, hebben hiervoor overheidsgoedkeuring nodig.

Omdat het cannabinoïde systeem pas in de late jaren 80 ontdekt was, decennia na serotonine, dopamine en andere neurotransmitters, weten onderzoekers nog relatief weinig over hoe het werkt. Zoals alle neurotransmitter netwerken, bestaat het cannabinoïde systeem uit een serie van chemische paden door het brein en het zenuwstelsel.

Cannabis produceert zijn effecten door zijn pad te activeren, vooral door de effecten van tetrahydrocannabinol, of THC, het belangrijkste ingrediënt van de drug.

In het laatste decennium, hebben onderzoekers deze overvloedige testen gevolgd om hun echte doel vast te leggen.

"Je hebt ze daar niet, om stoned te worden. Dus, moeten er interne redenen zijn,”zegt Andrea Giuffrida, een neurowetenschapper aan de Universiteit van de Texas Health Sciences Center in San Antonio.

Onderzoekers hebben geleerd dat endogene cannabinoïdes, interne hersenchemicaliën die het systeem activeren, een rol spelen in de weefselbescherming, immuniteit en ontsteking, zijnde enkele van de functies. Het cannabinoïde systeem, blijkt ook grote invloed uit te oefenen, door het moduleren van de vrijgave van dopamine, serotonine en andere neurotransmitters.

Giuffrida en anderen geloven dat cannabinoïdes degeneratieve ziektes zoals Parkinson en ALS kunnen behandelen.

Op de conferentie, kondigde Giuffrida aan dat een cannabinoïde medicijn, Parkinsonachtige effecten bij muizen afwendt.

De ziekte, die meer dan 1 miljoen Amerikanen aantast, vernielt neuronen in een sleutelgedeelte van het brein, waardoor de patiënten de controle verliezen over bewegingen.

Giuffrida, met collega’s David Price en James Roberts, injecteerden muizen met een chemische stof die MPTP genoemd wordt, die de schade van Parkinson nabootst.

Toen sommige van de beesten vervolgens een medicijn kregen dat cannabinoïde receptoren blokkeert, zagen hun zenuwcellen veel minder af dan de cellen van andere muizen.

Dit was de eerste demonstratie dat een cannabinoïde medicijn dit effect kan hebben. Hoewel hij niet zeker is hoe de anti-cannabinoïde component werkt, vermoedt Giuffrida dat het neuronen beschermt door de ontsteking te verminderen, een belangrijke component bij Parkinson.

Cannabinoïdes zouden ook ALS kunnen vertragen, dat de neuronen vernietigd die de spieren beheren, tot dat de slachtoffers verlamd geraken, niet in staat om zelf te ademen.

Neurowetenschapper Mary Abood werd eerst geïnteresseerd in cannabinoïdes na het horen over ALS patiënten die wat verlichting kregen door het roken van cannabis. Dus begon ze dierlijke experimenten in het California Pacific Medical Center in San Francisco.

In haar studie, kregen muizen met een ALS variant een combinatie van THC en cannabidiol, een andere component die in cannabis gevonden kan worden.

Beide substanties waren cannabinoïde agonisten, chemicaliën die het cannabinoïde systeem activeren. Abood mat het verloop van de ziekte door te testen hoe lang de muizen op een staaf konden staan die traag roteert.

De behandeling vertraagde de vooruitgang van de ziekte met meer dan 7 dagen en verlengde de overleving met 6 dagen.

 

In menselijke termen, zou dit neerkomen op ongeveer 3 jaar. Dat is een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het enige ALS medicijn, riluzole, die de levensduur verlengt met 2 maanden.

"Ik was erg enthousiast toen ik mijn initiële resultaten kreeg, " zei Abood.

Ook op de conferentie, kondigden onderzoekers aan het Institute of Neurology in London resultaten aan die haar resultaten bevestigden. Cannabinoïdes hebben ook sommige menselijke ALS patiënten geholpen in één kleine test, en Abood probeert financiering te krijgen voor een grotere.

 

Als cannabinoïdes menselijke neuronen kunnen beschermen tegen schade, zeggen de onderzoekers, kunnen ze misschien nuttig blijken in de strijd tegen andere neurologische ziektes, waaronder mentale ziektes.

 

Wetenschappers bekijken ook of cannabinoïdes multiple sclerose kan behandelen, alsook epilepsie en de ziekte van Huntington, terwijl Giuffrida een studie begint op hun effect op schizofrenie.

Pleiters voor medische cannabis hebben lang getwist dat de drug nuttig kan zijn voor de behandeling van vele aandoeningen, vooral chronische pijn, misselijkheid en glaucoom (bij dat laatste, werkt cannabis door tijdelijk verminderde druk rond het oog)

Hoewel ze deze visie niet betwisten, geloven de meeste onderzoekers dat er betere, meer precieze manieren zijn om het cannabinoïde systeem te stimuleren.

 

Ze geloven dat cannabis te veel negatieven heeft om een echt effectief medicijn te zijn, met neveneffecten waaronder geheugenproblemen, verminderde immuniteit en mogelijk verslaving. (Sommige onderzoekers betwisten deze “verslavende” vordering)

Cannabis heeft een andere keerzijde. Vanuit een wetenschappelijk standpunt, zegt Giuffrida, is het “ een heel vuile drug.” Het bevat meer dan 300 componenten, waarvan 60 het cannabinoïde systeem aantasten. Wetenschappers begrijpen niet wat de meeste van deze substanties doen, of hoe ze samen werken. Deze complexiteit maakt het moeilijk voor onderzoekers om de effecten van cannabis vast te pinnen.

Een cannabinoïde, Marinol, is legaal beschikbaar. De component die THC in een pil-vorm bevat, wordt meestal voorgeschreven voor misselijkheid en voor verlies van eetlust onder AIDS patiënten. Maar Marinol heeft dezelfde psychoactieve effecten als cannabis.

"Dus de sleutel”, zegt Piomelli, “is de effecten te krijgen zonder de neveneffecten.”

Te dien einde, heeft Piomelli een component ontwikkeld die URB597 noemt, en die het lichaam niet overstroomt met cannabinoïdes, zoals Marinol en cannabis doen.

In plaats daarvan, vertraagt het de afbraak van de cannabinoïdes in het systeem. Hij denkt dat het medicijn kan helpen bij pijnbehandeling, angst en zelfs depressie, zonder de patiënten high en vergeetachtig te voeren. Hij en anderen zijn dit aan het testen op dieren.

 

Vertaling: Joke Mulleners

Bron: ALS Independence

Share